Meer dan €3.000 schuld per inwoner. Dat is de trieste balans aan het einde van deze legislatuur. Spilzucht vertaalde zich in excessieve subsidies maar ook ronduit slechte financiële beslissingen en peperdure prestigeprojecten hebben ervoor gezorgd dat de gecumuleerde stadsschuld de hoogste van heel Limburg is. Daarnaast kent onze stad een slechte autofinancieringsmarge: dit betekent dat het huidige bestuur niet in staat is om de schuldenberg te verkleinen.

Het is tijd om orde op zaken te stellen en om de rekeningen te doen kloppen. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt is dit wel degelijk mogelijk zonder in te moeten boeten op noodzakelijke investeringen. Het is evenwel een kwestie van prioriteiten stellen. Jaarlijks een kwart miljoen euro doneren aan een stad in Nicaragua, terwijl de armoedecijfers in eigen stad stijgen, getuigt van wereldvreemdheid.

Sint-Truiden moet zijn lokale economie een warm hart toedragen. Subsidiepolitiek waarbij de lokale handelaren worden beconcurreerd is dus uit den boze.

De stadsschuld moet gesaneerd worden. Dit mag echter niet ten koste gaan van de Truienaar die op deze manier nogmaals het slachtoffer zou worden van de corruptie in deze stad. Het is bovendien niet meer dan logisch dat ook het politiek bestel op zichzelf bespaart. Daarom pleiten wij voor het verlagen van alle zitpenningen binnen de stad Sint-Truiden tot het decretaal minimum.

Ook het subsidiebeleid moet onder de loep genomen worden. Er moet een einde worden gemaakt aan de heersende vriendjespolitiek en de spilzucht. De verdeling van de subsidiepot is bovendien niet correct. Het is niet logisch dat grote winstgevende organisaties gigantische subsidiebedragen toegewezen krijgen door de stad. Dit terwijl kleine verenigingen moeten vechten om te overleven en enkel kleine subsidiebedragen krijgen als ze zich al door het aanvraagproces weten te worstelen. Wij willen dit evenwicht herstellen.

De enorme stadsschuld werd niet in één nacht opgebouwd. Dit is een gevolg van jarenlang slecht financieel bestuur, niet alleen van de voorbije zes jaar. Er is steevast nagelaten om broodnodige investeringen in de stedelijke infrastructuur te doen. Hierdoor verloederden onze wegen, gebouwen, riolering én erfgoed en waren er nog grotere investeringen nodig om de opgelopen schade te compenseren. Ook dit draagt bij tot de torenhoge stadsschuld. Het oude gezegde “goedkoop is duurkoop” is hier van toepassing. Dergelijke verwaarlozing van de infrastructuur moet in de toekomst verder worden vermeden want deze verwaarlozing leidt tot nog hogere totale kosten.

Het Vlaams Belang wil:

• een transparant subsidieregister die elke Truienaar laagdrempelig kan inkijken. 
• dat het Truiens politiek systeem op dieet gaat. Alle zitpenningen moeten tot een minimum worden beperkt en er moet minstens één schepenambt worden geschrapt. 
• dat in de ondersteunende middelen voor de politieke organen (doelstelling AC0002211) gesnoeid wordt.
• elke internationale “samenwerking” of uitwisseling die niet wederkerig is stopzetten. 
• dat het subsidiebeleid hervormd wordt. Subsidies moeten worden toegekend aan de hand van duidelijke en objectieve criteria.
• de torenhoge bijdragen aan diversiteits-, multiculorganisaties en andere symboolpolitiek stopzetten. 
• alle lopende contracten, abonnementen en samenwerkingen herbekijken en indien nodig moeten we deze heronderhandelen. 
• dat de aankoop van dure kunstwerken en prestigeprojecten geschrapt worden. Dit is geen taak van een lokale overheid. 
• dat in het kader van de afbouw van de schuldenberg niet-strategische eigendommen verkocht kunnen worden maar een uitverkoop van ons patrimonium is niet wenselijk. 
• dat noodzakelijke werken niet op hun beloop worden gelaten en dat deze tijdig worden uitgevoerd zodat de uiteindelijke kostprijs niet nodeloos hoog ligt.